منصور رشیدی: بازی با الجزایر به کار تیم ملی نمی آید / تمام فوتبال ایران بی برنامه است
تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۱۶۴۲۵۵
منصور رشیدی درباره برنامه ریزی نامناسب فدراسیون و ترس اسکوچیچ دلیل لغو دیدار با اروگوئه صحبت کرد
منصور رشیدی دروازه بان اسبق تیم ملی فوتبال کشورمان در خصوص آماده سازی تیم ملی ایران صحبت هایی کرد.
به گزارش طرفداری، منصور رشیدی درمورد وضعیت آماده سازی تیم ملی فوتبال کشورمان برای جام جهانی 2022 قطر به فارس گفت:
بیبرنامگی حاکم بر کل فوتبال ایران به تیم ملی هم سرایت کرده است و وقتی این موضوع ادامه دارد، نمیتوانیم امیدوار باشیم که وضعیت آمادهسازی تیم ملی خوب باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او ادامه داد:
تیم ملی کشورمان در شرایطی قرار گرفته که ظاهرا هیچ تیمی دوست ندارد با آن بازی کند. کار به جایی رسیده که حتی تیمهای حاشیه خلیج فارس هم تمایلی به برگزاری بازی دوستانه با ایران ندارند اما باید قبل از شروع فیفادی برنامهریزی کامل و درستی طراحی میکردیم تا تیم ملی اکنون در شرایطی قرار نگیرد که در دمای بالای 30 درجه دوحه فقط تمرین کند.
او در مورد اینکه ظاهرا کار برگزاری دیدار با الجزایر نهایی شده ولی در شرایطی که تیم ملی قرار است در جام جهانی با دو تیم اروپایی ولز، انگلیس و آمریکا بازی کند، آیا این دیدار دوستانه کمکی به شاگردان دراگان اسکوچیچ خواهد کرد، گفت:
اعتقاد دارم الجزایر با وجود صعود نکردن به جام جهانی جزو تیمهای خوب آفریقا است و چندین بازیکن خوب جهان در آن بازی میکنند، اما این تیم هیچ شباهتی به حریفان ایران در جام جهانی ندارد، به همین دلیل برگزاری بازی تدارکاتی با آن چندان به کار تیم ملی نمیآید. متأسفانه به دلیل نداشتن برنامهریزی دقیق، نمیتوانیم بازیهای خوبی برگزار کنیم و فقط ماندهایم چه کاری باید انجام بدهیم. به جای بازی با الجزایر باید به مصاف حریفی مانند اروگوئه میرفتیم تا شبیهسازی خوبی برای بازی با آمریکا انجام بدهیم.
رشیدی در مورد اینکه برگزاری دیدار دوستانه با اروگوئه هماهنگ شده بود ولی اسکوچیچ قبول نکرد شاگردانش مسافت طولانی تا این کشور را طی کنند و فقط یک بازی انجام بدهند، پاسخ داد:
اگر مدیریت درستی داشتیم میتوانستیم اروگوئه را به قطر دعوت کنیم تا آنجا بازی کنیم اما اسکوچیچ از ترس جایگاهش برگزاری این بازی در اروگوئه را قبول نکرد. اسکوچیچ ترسید تیم ملی برابر این حریف قدرتمند نتیجه بدی بگیرد و جایگاهش را در آستانه جام جهانی از دست بدهد. هر چند بازی کردن مقابل اروگوئه از دیدار با الجزایر خیلی بیشتر به صلاح تیم ملی بود.
او اضافه کرد:
اروگوئه هم در همین کره خاکی قرار گرفته و اگر سفر به این کشور یک روز هم طول میکشید بهتر از این بود که در قطر باشیم و فقط یک بازی دوستانه با حریف سطح پائینتری مثل الجزایر انجام بدهیم. با این وضعیت آماده سازی فقط امیدوارم این جام جهانی به خیر بگذرد و آبرویمان حفظ شود.
اخبار داغ
تغییر مسیر استقلال با جواد نکونام؛ از آبی ایتالیایی به استقلال لالیگایی استوری سردار آزمون و کری خوانی برای بیرانوند: خسته از گلزنی به بیرو! / فیلم دلداری دادن متئو لاهوز به الکساندر زینچنکو پس از ناکامی اوکراین در رسیدن به جام جهانی / عکس کریستیانو رونالدو گل دوم خود مقابل سوئیس را به مادرش تقدیم کرد/عکسمنبع: طرفداری
کلیدواژه: برنامه ریزی منصور رشیدی آماده سازی جام جهانی تیم ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۱۶۴۲۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
با خداحافظی باجو، 19 سال است که یکشنبه نداریم!
به گزارش "ورزش سه"، در آخرین یکشنبه ماه آوریل ۲۰۰۴ روبرتو باجو آخرین بازی خود را در بازی میلان-برشا در پایان فصل انجام داد و سلام سن سیرو به او پاها و قلبها را به لرزه درآورد.
سالهاست که از سخنان چزاره کرمونینی میگذرد و کلمات خوشبختترین بخش این جهان هستند که اینچنین به توصیف باجو استخدام شدهاند: از آنجایی که دیگر یکشنبهها باجو فوتبال بازی نمیکند، دیگر یکشنبه نداریم. او مردی است که به عقیده بسیاری بهترین بازیکن ایتالیایی تمام دوران است.
28 آوریل ۲۰۰۴ پایان دورانی برای فوتبال ایتالیا بود. قهرمانی جاودانه که مرد اول رویاهای مردم سرزمین خدایان بود. از شبهای جادویی ایتالیایی ۹۰ تا صبح تلخ ایالات متحده آمریکا در سال ۹۴، احساساتی که در سر یک ملت نقش بسته بود و همه یک جمله را فریاد میزدند، خدایا همه ما را بیامرز به جز یک نفر، باجو!
تمام آرزوهای مردم در یک شب تغییر کرد. سن سیرو به احترام باجو ایستاد. ادای احترام به کسی که در ۴۸۸ بازی، ۲۱۸ گل به ثمر رساند.
در هشتاد و چهارمین دقیقه از بازی بهترین شماره ده تاریخ لاجوردی پوشان، در آغوش مالدینی ایستاد و پائولو نماینده تمام فوتبالدوستان جهان بود.
از ویچنزا تا برشا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا و اینتر تمامی تیمهایی بودند که باجو پیراهنشان را به تن کرده بود تا یک کشور متحد شود. زیرا این نماینده الهی متعلق به همه کسانی بود که حداقل یکبار برای پیراهن آبی فریاد زده بودند.
باجو پس از پایان بازی گفت: وقتی زمین را ترک کردم، با خودم گفتم، روبرتو تمام شد، اکنون واقعا تمام شده است. چیزی که مرا برای آخرینبار شگفتزده کرد این بود که آخرین بازی زندگیام مالدینی به سمتم آمد و من را آغوش گرفت. با تماشاگران خداحافظی کردم، تمام سن سیرو ایستاده بود و دیدم همه به مانند من گریه میکنند.
پسر طلایی کالچو باید در خانهٔ میلان، همان تیمی که فصل ۹۶ با آن اسکودتو را فتح کرده بود، فوتبال را کنار میگذاشت. ستارهٔ برشا در جشن قهرمانی میلان بیگانه و تنها نبود. روبرتو باجو در تمام ورزشگاههای کشور ایتالیا دوست داشتنی است. پدیدهٔ دههٔ نود فوتبال ایتالیا پس از پایان بیست سال دوران حرفهایش در سن سیرو گفت: «لحظهای بینظیر و سرشار از احساس بود. از میلانیها به سبب تشویقهایشان قدردانی میکنم، این آخرین دیدار من بود.»
برشا در این بازی با نتیجهٔ چهار بر دو قربانی جشن قهرمانی میلان شد و باجو در این باره گفت: «میدانم کسانی هستند که علاقهای به من ندارند اما عشق این همه هوادار کمک کرد تا با این شرایط کنار بیایم. فکر میکنم هیچ راهی بهتر از این برای خداحافظی از جهان فوتبال وجود نداشت. »
در سن ۱۸ سالگی عمل جراحی سختی بر روی پای روبرتو باجو انجام شد. این عمل حرفه ستاره برشا را تحت تاثیر قرار داد اما باجو در برابر این آسیبدیدگی هیچوقت به زانو درنیامد و ادامه داد. او در آخرین لحظه خطاب به زانوهایش گفت: من با این زانوها همواره رابطهٔ دوگانهای میان عشق و نفرت داشتم. این پاها لذت فراوانی به من چشاندند، اما با سپری شدن زمان دردهایشان بیشتر شد و شیوهٔ دویدنم را خراب کردند. چند تاسف بزرگ در دوران حرفهایام همیشه آزار دهنده بودند. ضربهٔ پنالتی در دیدار جام جهانی ۱۹۹۴ یکی از آنها است. اما هنگامی که به گذشته بازمیگردم میبینم که پس از بیست سال، این بازنشستگی را با لذت فراوانی جشن میگیرم، این پیروزی بزرگ برای روبرتو باجو است.
توپ طلای ۹۳، گل اول ایتالیا، اسلالوم ایتالیا ۹۰، جادوی آمریکا و اشکهای پاسادنا، خاطراتی بود که بهمانند تیزر یک فیلم ایتالیایی در ذهن هواداران مرور میشد و باجو آرام آرام به سمت تونل سن سیرو قدم برمیداشت.
همه ایستادند تا با صدای بلند، برای آخرینبار نام یکی از دههای برتر تمام دوران این ورزش را فریاد بزنند. اکنون واقعنگر باشید. 19 سال است که دیگر یکشنبه نیست!